گروه فرهنگی مشرق - جشن نویسندگان سینما دیشب با عنوان «شب فیلمنامه نویسان» در حالی برگزار شد که بازار برپایی «جشن» های مختلف سینمایی اعم از کارگردانان، برنامه ریزان و دستیاران کارگردان و...این روزها رونق گرفته و اخبار آن به تناوب در رسانه های گروهی منتشر شده است.
برپایی جشن و شادی و محفل نشاط و تعامل و لبخند، در ذات خود امری پسندیده است و برپایی آن در حد موازین دین و اخلاق برای هر قشری از جامعه ضروری است، اما بحث بر سر هزینه های هنگفت هر یک از آنها و بی تفاوتی مدیران خانه سینما به عنوان متولیان اصلی جشن های مذکور نسبت به شرایط اقتصادی فعلی جامعه و سیاستهای حاکمیت در اعمال «اقتصاد مقاومتی» در بدنه کشور و بالطبع عرصه فرهنگ و هنر است.
اگرچه در طول دو سال تعطیلی خانه سینما، امکان برگزاری «جشن خانه سینما» که در مورد ماهیت حقیقی و صنفی آن همواره میان اقشار مختلف فعالان سینما مجادله و اختلاف نظر بوده، مهیا نگردید، اما این موضوع نمی تواند بهانه ای برای برگزاری انواع جشن های به اصطلاح صنفی آنهم با هزینه های سرسام آورباشد.
بی تردید با طرح این مسئله، شاید در ذهن بسیاری از سینماگران و یا حداقل اعضای صنوف مورد اشاره که پیش بینی می شود با این رویه و با توجه به سیاستهای متولیان خانه سینما، تعداد بیشتری به آنها نیز در برپایی جشن اضافه شود، این ابهام برایشان پدید آید که هر یک از جشن های گفته شده، در طول سالهای گذشته سابقه برگزاری داشته و این حق طبیعی هر صنف است که حداقل سالی یکبار اعضایش دور هم حمع شوند و دیداری تازه کنند، اما لحظه ای درنگ شاید مسیر ذهنی این عزیزان را تغییر دهد.
کشور فارغ از عملکرد مثبت یا منفی دولت قبل، به جهت ادامه تحریم غربی ها و چه بسا تشدید آنها در اشکال مختلف، همچنان در شرایط بحرانی بسر می برد و تأثیرات آن در زندگی یکایک اعضای خانواده بزرگ سینما نیز مانند همه مردم هویداست، لذا با عنایت به ضرورت نهادینه سازی مفهوم اقتصاد مقاومتی بین مردم و با علم به اینکه صنوف سینمایی بودجه مستقلی نداشته و حق عضویت اعضا نیز کفاف برگزاری یک جشن را نمی دهد، آیا ضرورت دارد سازمان سینمایی بجای اتخاذ تدبیر برای بهره مندی همه اعضای صنوف از کارتهای هدیه نقدی و انواع بن های حمایتی در مناسبتی چون ایام عید نوروز، کمک مالی خود را صرف یک مهمانی شام و اجاره سالن و اهدای برخی هدایا و ...آنهم برای تعداد محدودی از اعضا نماید؟!
آیا با افشاگری های اخیر چند تن از فیلمسازان برجسته کشور در رانت خواری و بی عدالتی های سالیان گذشته تاکنون در خانه سینما و نارضایتی بسیاری از اهالی سینما، به نظر نمی رسد اصرار بر برگزاری برخی برنامه های به اصطلاح جشن صنفی در این شرایط خاص که شاید بتوان «صرفه جویی» را کوچکترین اقدام سینماگران برای تحقق توصیه مقام معظم رهبری و رفع دغدغه های ایشان دانست، اهداف دیگری غیر از تعامل و گپ و گفتگو میان اعضا را دربرداشته و بی تفاوتی موجود، نوعی دهن کجی جریان تمامیت خواه سینما به مردمی است که این روزها با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند؟ البته ناگفته پیداست که نظر نگارنده صنوفی هستند که با حمایت سازمان سینمایی در صدد برگزاری تنها یک مهمانی هستند نه یک مراسم منسجم و هدفمند در جهت ارتقای سینمای ایران که ضرورت برپایی آن از اساس بدیهی است.
مدیریت غلط در سینمای ایران طی دهه های گذشته به اندازه کافی بین آحاد مردم با هنر هفتم در این سرزمین شکاف ایجاده کرده است و اینگونه اقدامات شادی آفرین، آنهم تنها برای انتشار اخبار آن در رسانه ها جهت ابراز وجود و بی گمان، جلب رضایت ظاهری عده ای خاص که خواسته یا ناخواسته و از سر آگاهی یا ناآگاهی، همواره پای ثابت همه گونه مراسم و جشن و افتتاحیه و اختتامیه هستند، تنها به تشدید این اختلافات کمک میکند. بی شک در بحبوبه چالش های اقتصادی، بی تفاوتی و به انحاء گوناگون خود را «تافته جدا بافته» از مردم دانستن، یعنی حذف تدریجی سینما و سینماگر ازمیان مردم آگاه و هوشمند ایران اسلامی!
خانه سینما در وضعیت اقتصادی فعلی بجای طراحی انواع اینگونه جشن ها که تمام نتیجه و خروجی اش غیر از اعلام هزار باره و کلیشه ای جمله معروف « ما همه حالمان خوب است!» در قبال موجی از انتقادات و اعتراضات به انحصار طلبی و نا حقی ها و سایر اتفاقات پشت پرده عرصه سینما در دولت تدبیر و امید، چیز دیگری نیست، باید در پی مسیری باشد که شادی و امنیت برای همه اعضای ۵ هزار نفری این حوزه تأمین گردد نه تنها تعداد قلیلی که هر روز تصاویر و گفتگوهایشان حول موضوعات مختلف را در رسانه های مجازی و مکتوب شاهدیم.
ای کاش مدیران محترم صنوف سینمایی نیز همچون سایر حوزه ها خود را دراقتصاد مقاومتی سهیم بدانند و با بصیرتی مدبرانه، ضمن دور کردن خود ازسوء استفاده های احتمالی برخی فرصت طلبان از جشن های آنان، با بودجه های تخصیصی دولت بگونه ای برنامه ریزی کنند تا اعضای صنف متیوعه آنان، به نحو بهتر و فراتر از یک برنامه تشریفاتی، اقدامات رفاهی و معیشتی ایشان را احساس نمایند.
واضح است که برگزاری جشن خانه سینما در چارچوب قوانین و ضوابط موجود، برای گرامیداشت یکدیگر و ساعتی دور هم بودن هم کافیست و هم کاملأ منطقی. پس در برگزاری سایر جشن ها با پول بیت المال و آنهم احتمالأ برای ۳۰ صنف فعال خانه سینما- البته اگر بحساب آیند!!- کمی بیشتر تأمل کنیم.
منبع: سینما پرس
برپایی جشن و شادی و محفل نشاط و تعامل و لبخند، در ذات خود امری پسندیده است و برپایی آن در حد موازین دین و اخلاق برای هر قشری از جامعه ضروری است، اما بحث بر سر هزینه های هنگفت هر یک از آنها و بی تفاوتی مدیران خانه سینما به عنوان متولیان اصلی جشن های مذکور نسبت به شرایط اقتصادی فعلی جامعه و سیاستهای حاکمیت در اعمال «اقتصاد مقاومتی» در بدنه کشور و بالطبع عرصه فرهنگ و هنر است.
اگرچه در طول دو سال تعطیلی خانه سینما، امکان برگزاری «جشن خانه سینما» که در مورد ماهیت حقیقی و صنفی آن همواره میان اقشار مختلف فعالان سینما مجادله و اختلاف نظر بوده، مهیا نگردید، اما این موضوع نمی تواند بهانه ای برای برگزاری انواع جشن های به اصطلاح صنفی آنهم با هزینه های سرسام آورباشد.
بی تردید با طرح این مسئله، شاید در ذهن بسیاری از سینماگران و یا حداقل اعضای صنوف مورد اشاره که پیش بینی می شود با این رویه و با توجه به سیاستهای متولیان خانه سینما، تعداد بیشتری به آنها نیز در برپایی جشن اضافه شود، این ابهام برایشان پدید آید که هر یک از جشن های گفته شده، در طول سالهای گذشته سابقه برگزاری داشته و این حق طبیعی هر صنف است که حداقل سالی یکبار اعضایش دور هم حمع شوند و دیداری تازه کنند، اما لحظه ای درنگ شاید مسیر ذهنی این عزیزان را تغییر دهد.
کشور فارغ از عملکرد مثبت یا منفی دولت قبل، به جهت ادامه تحریم غربی ها و چه بسا تشدید آنها در اشکال مختلف، همچنان در شرایط بحرانی بسر می برد و تأثیرات آن در زندگی یکایک اعضای خانواده بزرگ سینما نیز مانند همه مردم هویداست، لذا با عنایت به ضرورت نهادینه سازی مفهوم اقتصاد مقاومتی بین مردم و با علم به اینکه صنوف سینمایی بودجه مستقلی نداشته و حق عضویت اعضا نیز کفاف برگزاری یک جشن را نمی دهد، آیا ضرورت دارد سازمان سینمایی بجای اتخاذ تدبیر برای بهره مندی همه اعضای صنوف از کارتهای هدیه نقدی و انواع بن های حمایتی در مناسبتی چون ایام عید نوروز، کمک مالی خود را صرف یک مهمانی شام و اجاره سالن و اهدای برخی هدایا و ...آنهم برای تعداد محدودی از اعضا نماید؟!
آیا با افشاگری های اخیر چند تن از فیلمسازان برجسته کشور در رانت خواری و بی عدالتی های سالیان گذشته تاکنون در خانه سینما و نارضایتی بسیاری از اهالی سینما، به نظر نمی رسد اصرار بر برگزاری برخی برنامه های به اصطلاح جشن صنفی در این شرایط خاص که شاید بتوان «صرفه جویی» را کوچکترین اقدام سینماگران برای تحقق توصیه مقام معظم رهبری و رفع دغدغه های ایشان دانست، اهداف دیگری غیر از تعامل و گپ و گفتگو میان اعضا را دربرداشته و بی تفاوتی موجود، نوعی دهن کجی جریان تمامیت خواه سینما به مردمی است که این روزها با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند؟ البته ناگفته پیداست که نظر نگارنده صنوفی هستند که با حمایت سازمان سینمایی در صدد برگزاری تنها یک مهمانی هستند نه یک مراسم منسجم و هدفمند در جهت ارتقای سینمای ایران که ضرورت برپایی آن از اساس بدیهی است.
مدیریت غلط در سینمای ایران طی دهه های گذشته به اندازه کافی بین آحاد مردم با هنر هفتم در این سرزمین شکاف ایجاده کرده است و اینگونه اقدامات شادی آفرین، آنهم تنها برای انتشار اخبار آن در رسانه ها جهت ابراز وجود و بی گمان، جلب رضایت ظاهری عده ای خاص که خواسته یا ناخواسته و از سر آگاهی یا ناآگاهی، همواره پای ثابت همه گونه مراسم و جشن و افتتاحیه و اختتامیه هستند، تنها به تشدید این اختلافات کمک میکند. بی شک در بحبوبه چالش های اقتصادی، بی تفاوتی و به انحاء گوناگون خود را «تافته جدا بافته» از مردم دانستن، یعنی حذف تدریجی سینما و سینماگر ازمیان مردم آگاه و هوشمند ایران اسلامی!
خانه سینما در وضعیت اقتصادی فعلی بجای طراحی انواع اینگونه جشن ها که تمام نتیجه و خروجی اش غیر از اعلام هزار باره و کلیشه ای جمله معروف « ما همه حالمان خوب است!» در قبال موجی از انتقادات و اعتراضات به انحصار طلبی و نا حقی ها و سایر اتفاقات پشت پرده عرصه سینما در دولت تدبیر و امید، چیز دیگری نیست، باید در پی مسیری باشد که شادی و امنیت برای همه اعضای ۵ هزار نفری این حوزه تأمین گردد نه تنها تعداد قلیلی که هر روز تصاویر و گفتگوهایشان حول موضوعات مختلف را در رسانه های مجازی و مکتوب شاهدیم.
ای کاش مدیران محترم صنوف سینمایی نیز همچون سایر حوزه ها خود را دراقتصاد مقاومتی سهیم بدانند و با بصیرتی مدبرانه، ضمن دور کردن خود ازسوء استفاده های احتمالی برخی فرصت طلبان از جشن های آنان، با بودجه های تخصیصی دولت بگونه ای برنامه ریزی کنند تا اعضای صنف متیوعه آنان، به نحو بهتر و فراتر از یک برنامه تشریفاتی، اقدامات رفاهی و معیشتی ایشان را احساس نمایند.
واضح است که برگزاری جشن خانه سینما در چارچوب قوانین و ضوابط موجود، برای گرامیداشت یکدیگر و ساعتی دور هم بودن هم کافیست و هم کاملأ منطقی. پس در برگزاری سایر جشن ها با پول بیت المال و آنهم احتمالأ برای ۳۰ صنف فعال خانه سینما- البته اگر بحساب آیند!!- کمی بیشتر تأمل کنیم.
منبع: سینما پرس
